Ίσως αυτή είναι η πιο όμορφη ουτοπία. Ένας τόπος που οι άνθρωποι θα σέβονται τη φύση, τον συνάνθρωπο τους, το σώμα τους, το πνεύμα τους. Ευδαιμονία. Εκεί που η ζωή του ανθρώπου ανθίζει και βρίσκει το αληθινό της νόημα. Εκεί όπου θα αποκτήσουν ξανά σημασία οι αληθινές αξίες και θα έχει αποβληθεί σε ένα πεθαμένο παρελθόν ο εκφυλισμός του ανθρώπινου είδους. Θα είναι ο τόπος που οι κάτοικοι θα επιθυμούν με τις γνώσεις τους και το κόπο τους να έχουν μια ευλογημένη επάρκεια τροφής, ένδυσης, κατοικίας και εκπαίδευσης, όπως η φύση εκφράζει. Ένας τόπος όπου οι μεγαλύτεροι θα μπορέσουν να διαθέσουν τις γνώσεις τους, τη πείρα τους, οι νεότεροι τη όρεξη και τη δύναμη τους για να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις να μεγαλώσουν τα παιδιά που θα γεννηθούν, μακριά από την ασχήμια και τη σαπίλα που τα σημερινά παιδιά εκπαιδεύονται να την αντιλαμβάνονται σαν αναγκαιότητα. Κινούμαστε σε ένα σύστημα που όλοι είμαστε δούλοι. Και μέσα σε αυτή τη κατάσταση συνεχούς δουλείας, την οποία η πλειοψη...
Το μέλλον ανήκει σε όσους πιστεύουν στη δύναμη των ονείρων τους